แบบฝึกหัดตวัดพู่กันเพื่อให้วาดภาพดิจิทัลได้ดีขึ้น

 

 

ว่ากันว่าสไตล์มีมากเท่ากับจำนวนจิตรกร นอกจากนี้เทคนิคการวาดของจิตรกรยังสามารถพัฒนาและเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเส้นทางอาชีพ ซึ่งส่งผลต่อเปลี่ยนแปลงสไตล์ สุดท้ายมันก็ขึ้นอยู่กับวิธีที่จิตรกรลงสีลงบนพื้นผิวที่เลือกไว้ ซึ่งนั่นคือเทคนิคการใช้แปรง ในบทช่วยสอนนี้ เราจะสำรวจวิธีการวาดลายเส้นบนผ้าใบ (ดิจิทัล) ที่ไม่ใช่แค่กับแปรงมาตรฐานที่ยอดเยี่ยมของ Clip Studio Paint เท่านั้น แต่รวมถึงวิธีปรับแต่งการตั้งค่าบางอย่างเพื่อสร้างแปรงที่มีเอกลักษณ์ด้วย

 

 

ทุกการตวัดแปรงมีค่า

ไม่ว่าจะตั้งใจวาดอะไร ควรมั่นใจว่าการใช้แปรงทุกครั้งมีความหมาย คิดให้ดีก่อนที่จะวาดลายเส้นแต่ละลายบนผ้าใบ ทุกการตัดสินใจของเราจะเป็นการตัดสินใจที่เกี่ยวข้องกับสัดส่วน รูปทรง (การออกแบบ) และตำแหน่งของรอยแปรง ถึงแม้จะต้องตวัดแปรงถึง 50 ครั้งเพื่อวาดภาพในช่วงแรก แต่อีกไม่นาน ก็จะวาดเสร็จได้ด้วยการตวัดแปรงเพียงแค่ 50 ครั้งเท่านั้น สำหรับแบบฝึกหัดที่ผมจะเสนอ ผมขอแนะนำให้เริ่มจากการฝึกวาดสี่เหลี่ยมง่ายๆ ด้วยแปรง (รูปที่ 02, 05, 09 และ 13) ก่อนที่จะวาดอะไรที่ซับซ้อนมากขึ้น เป้าหมายของแบบฝึกหัดเหล่านี้ คือทำให้ทิศทางและพฤติกรรมของการใช้แปรงกลายเป็นสิ่งที่ทำได้โดยไม่ต้องคิด

 

ตัวอย่าง 01: กราฟิกขนาดย่อ

สำหรับตัวอย่างแรก มาสร้างกราฟิกขนาดย่อกัน กราฟฟิกขนาดย่อเป็นสิ่งจำเป็นในการทำความเข้าใจองค์ประกอบ และรูปทรงที่ส่งผลต่อการอ่านภาพในตอนสุดท้าย ปกติงานประเภทนี้จะวาดด้วยแปรงแข็งและใช้สีขาวดำล้วน สำหรับการร่างนี้ ผมเลือก “แปรงแบนสีน้ำมัน (Oil Paint Flat Brush)” จากหมวดหมู่สีเข้ม (ตัวลัด “b”) โดยใช้การตั้งค่ามาตรฐาน แปรงนี้ให้เส้นที่แน่น ทึบ โดยมีความกว้างที่แตกต่างกันตามความไวต่อแรงกดของแท็บเล็ต จึงเหมาะกับการทำภาพขนาดย่อประเภทนี้มาก

 

 

รูปที่ 01: นี่คือแปรงแบนสีน้ำมัน (Oil Paint Flat Brush) ซึ่งใช้ในแบบฝึกหัดนี้ โดยใช้การตั้งค่ามาตรฐาน

 

สิ่งที่ควรฝึก:

 

 

รูปที่ 02: ประเภทของการตวัดแปรงที่ใช้ในแบบฝึกหัดแรก ฝึกสร้างขอบเขตของสี่เหลี่ยมและการเติมข้างในด้วยแปรงสีดำและขาว โดยการเคลื่อนไหวแปรงในทิศทางในแนวตั้งและแนวนอน พยายามให้อยู่ในขอบเขตที่กำหนดไว้ ยิ่งฝึกเท่าไหร่ มันจะยิ่งง่ายขึ้น

 

 

กราฟิกขนาดย่อ (รูปที่ 03) ในองค์ประกอบของภาพนี้ ผมพยายามที่จะเน้นความสนใจไปที่โครงรูปทรงคน โดยใช้สิ่งที่เรียกว่า “การจัดกรอบ” ซึ่งเป็นการวางวัตถุหรือหลายๆ วัตถุภายในกรอบในฉาก นี่เป็นเทคนิคที่ใช้บ่อยในภาพยนตร์และงานต่างๆ รวมไปถึงภาพนิ่ง รูปแบบทรงเรขาคณิตจะช่วยสร้างจังหวะ และดึงความสนใจไปที่โครงรูปทรงคน (รูปทรงสิ่งมีชีวิต)

 

ตัวอย่าง 02: ใส่สีเทา

ถ้าต้องการให้ภาพมีความลึกและตัวเลือกในการแสดงแสงและมิติมากขึ้น การใส่สีเทาหนึ่งหรือสองเฉดสีจะช่วยได้ สิ่งนี้จะช่วยลดความคมชัดระหว่างดำและขาวล้วน และสร้างพื้นที่พักสายตา สำหรับองค์ประกอบของภาพนี้ เราจะใช้แปรงจากหมวดหมู่หมึกอินเดีย (India Ink) (ตัวลัด “b”) ที่เรียกว่า “บิต ฮัสกี้ (Bit Husky)” โดยใช้การตั้งค่ามาตรฐาน (รูปที่ 04) เป้าหมายของแบบฝึกหัดนี้คือการเริ่มเติมสีในพื้นที่ต่าง ๆ โดยไม่ทำให้มันดูแบนราบเกินไป การเพิ่มการเคลื่อนไหวให้กับรอยแปรงจะทำให้ภาพดูมีชีวิตชีวามากขึ้น และช่วยเพิ่มความน่าสนใจให้กับองค์ประกอบทั้งหมดในภาพ

 

 

สิ่งที่ควรฝึก:

 

 

ครั้งนี้เราจะเติมสีในสี่เหลี่ยมด้วยโทนสีที่ไม่สม่ำเสมอ โดยให้เห็นรอยแปรง ลองทำการเคลื่อนไหวแปรงในแนวตั้งและแนวนอน ใช้แปรง “บิต ฮัสกี้ (Bit Husky)” ซึ่งเหมาะสำหรับการฝึกนี้ ใช้สีเทากลางถึงเข้มแทนที่จะใช้สีดำสนิทในการฝึก

 

 

จะเห็นว่าองค์ประกอบของภาพนี้ (รูปที่ 06) มีบรรยากาศมากขึ้นและตัวละครดูเหมือนจะกลมกลืนกับพื้นหลังได้ดี ซึ่งสร้างความรู้สึกลึกลับในพื้นหลัง ทั้งหมดนี่เกิดจากการใส่สีเทาในพื้นหลัง การทำให้สีใกล้เคียงกันช่วยให้เราสามารถเพิ่มความละเอียดอ่อนในฉากได้ และลองสังเกตรอยแปรงที่พื้นหลัง แม้ว่าพื้นหลังจะไม่ใช่จุดสนใจหลักของภาพ แต่ก็ไม่ควรทำให้มันดูน่าเบื่อ

 

ตัวอย่าง 03: มาวาดหัวกัน

การวาดหัวเป็นหนึ่งในการฝึกที่ท้าทายมาก ไม่ใช่แค่เพราะรูปทรงที่ซับซ้อน แต่เป็นเพราะแม้แต่คนที่ไม่ได้มีพื้นฐานศิลปะก็รู้ว่าหัวมนุษย์เป็นอย่างไร ยังดีที่การฝึกครั้งนี้ไม่ได้มีเป้าหมายเพื่อภาพวาดบุคคลหรือวาดหัวที่สมจริง เราจะมาศึกษาเรื่องการใช้แปรงอย่างมีประสิทธิภาพกัน เราจะพยายามแยกรูปร่างของหัวออกเป็นรูปทรงที่ง่ายขึ้น โดยไม่ต้องใส่รายละเอียดมากเกินไป แต่เพื่อให้เข้าใจเพียงพื้นฐานที่ช่วยให้เรารู้ว่าหัวมีลักษณะอย่างไร สำหรับแบบฝึกหัดนี้ เราจะเลือกหมวดหมู่ปากกา (ตัวลัด “p”) และเลือกใช้มาร์กเกอร์ (รูปที่ 07) แต่เราจะเปลี่ยนและปรับแต่งแปรงเล็กน้อยเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดียิ่งขึ้น

 

 

เริ่มต้นด้วยการเลือก “ปากกาฟิลอินโมโน (Fill-In-Mono Pen)” คลิกขวาและเลือก “ทำซ้ำเครื่องมือรอง” แล้วเปลี่ยนชื่อแปรง (ผมเปลี่ยนเป็น “ปากกาฟิลอินโมโนปรับแต่ง”) คลิกที่ไอคอนการตั้งค่า (มุมขวาล่าง) และปรับแต่งมาร์กเกอร์ที่เมนู “หัวแปรง” ด้วยการตั้งค่าต่อไปนี้ (รูปที่ 08):

 

 

 

จะเห็นว่าผมเปลี่ยน “ความแข็ง” “ความหนา” “ทิศทางการใช้งาน” และ “ความหนาแน่นของแปรง” ลองปรับแต่งตามนี้ และอย่าลืมทดลองตั้งค่าเพื่อหาสไตล์ที่ชอบ แปรงที่ผมสร้างมีขอบมุมในรอยแปรงและมีความอ่อนนุ่มเล็กน้อย (โดยการลดค่า “ความแข็ง”) เป็นวงรี ไม่กลม และไม่ทึบเต็มที่ การตั้งค่านี้จะช่วยให้เราสร้างรอยแปรงที่หลากหลายมากขึ้น ซึ่งสามารถทาทับกันได้ในเทคนิคที่เรียกว่า “การสร้างชั้น”

 

 

สิ่งที่ควรฝึก:

 

 

เทคนิค “การสร้างชั้น” คือการทาแปรงทับไปมาเพื่อสร้าง (หรือ “สร้างชั้น”) โทนที่หนาขึ้นอย่างเห็นได้ชัดจากการทาซ้ำหลายๆ ครั้ง ฝึกฝนโดยการวาดสี่เหลี่ยมหลายอัน บางครั้งลองเติมสีทึบโดยทาแปรง “เคลือบ” หลายชั้น หรือในบางครั้งก็ปล่อยให้เห็นรอยแปรงอย่างชัดเจน

 

 

ผมเริ่มลงสีรูปทรงแบนสำหรับหัว เป้าหมายหลักของผมในขั้นนี้คือการหาสัดส่วนที่ดี ซึ่งโทนสีเข้มจะช่วยให้เราได้เห็นส่วนต่างๆ ของหัว และทำให้สามารถสร้างแสงได้ง่ายขึ้น ต่อไปผมจะลงโทนกลางบริเวณหน้าผากและรอบเบ้าตา แล้วผมก็สร้างโทนสีอ่อนที่ด้านข้างของหัวและจมูก เพื่อกำหนดทิศทางของแสง (รูปที่ 10)

 

 

ผมสร้างรูปร่างเพิ่มเติมในส่วนของเงา โดยใช้โทนสีที่คล้ายกันมากเพื่อไม่ให้เกิดความสับสนเกี่ยวกับทิศทางของแสง จะเห็นว่าเราจะมองเห็นรอยแปรงทั้งหมดได้อย่างชัดเจน ซึ่งเกิดจากการใช้แปรงอย่างมีประสิทธิภาพนั่นเอง ควมกลมกลืนหรือความนุ่มนวลจะเกิดจากความใกล้เคียงของโทนสี ไม่ใช่จากการใช้แปรงเบลอหรือแปรงนุ่ม แล้วผมจะเพิ่มเส้นผมและหูเข้าไปและหัวก็เกือบเสร็จแล้ว มันชัดเจนแล้วว่าเป็นหัว ไม่ใช่ภาพเหมือน (รูปที่ 11)

 

 

ด้วยเทคนิคเดียวกัน ผมใส่คอ แล้วหัวก็เสร็จ (รูปที่ 12) อย่างที่เคยพูดไป เป้าหมายไม่ใช่การสร้างหัวที่มีรายละเอียดสูง แต่คือการพยายามใช้แปรงโดยเคลื่อนไหวให้น้อยที่สุดเพื่อแสดงระนาบและรูปทรงของหัว เทคนิคนี้สามารถสร้างงานที่สวยงามและมีชีวิตชีวาเมื่อใช้ได้คล่อง และต้องมีการฝึกฝนเพื่อไม่ให้งานออกมาดูมั่วเละเทะ ฝึกใช้เทคนิคนี้กับงานหลายๆ แบบ แล้วจะเก่งขึ้นในเวลาอันสั้น!

 

ตัวอย่าง 04: คีย์เฟรมสี

ในตัวอย่างนี้เราจะใช้แปรงเดียวกันจากการฝึกครั้งก่อน (กรุณาดูรูปที่ 07 และ 08 เพื่อการอ้างอิงและการอธิบายของแต่ละภาพ) เพื่อสร้างภาพวาดคีย์เฟรมที่มีสี คราวนี้เราจะสร้างเฉดสี และเราจะค่อยๆ สร้างองค์ประกอบภาพอย่างง่ายๆ โดยจะใช้แปรงแบบที่อธิบายไปก่อนหน้านี้ทั้งหมด เราจะค่อยๆ สร้างสีและแสงบนพื้นฐานที่เป็นกลางและสีเข้มซึ่งเราจะกำหนดไว้ตั้งแต่เริ่มต้น

 

สิ่งที่ควรฝึก:

 

 

เราจะใช้สีโทนอบอุ่นกับโทนเย็น (สีน้ำเงินอมเขียวที่ลดความสดลง) เพื่อทำเป็นจุดเด่น (รูปที่ 13) ฝึกสร้างโทนสีเล็กๆ พวกนี้ และใช้เป็นจุดเริ่มต้นในการสร้างองค์ประกอบ สามารถเลือกสีจากเฉดสีเหล่านี้ได้มากมาย แล้วค่อยๆ ผสมสีใหม่ แต่ต้องระวังไม่ให้ใช้สีมากเกินไปจนทำลายเฉดสีเดิม

 

 

นี่คือสีพื้นฐานสำหรับพื้นหลังของเรา (รูปที่ 14) สังเกตการเคลื่อนไหวของรอยแปรงที่สร้างขึ้นจากการลากขึ้น-ลง พื้นฐานสีที่เป็นกลางนี้จะช่วยให้เราตัดสินสีและแสงที่จะทาทับได้ดียิ่งขึ้น

 

 

ผมเริ่มวางรูปทรงเรขาคณิตสีเข้มด้านบน เพื่อสร้างจุดโฟกัสให้กับองค์ประกอบที่กลางภาพ (แต่ไม่ใช่จุดศูนย์กลาง) ของพื้นหลัง (รูปที่ 15) ในส่วนนี้ผมลากแปรงขึ้น-ลงเหมือนเดิม

 

 

ผมเพิ่มรูปทรงสองสามชิ้นบนสิ่งที่ผมคิดว่าจะให้เป็นหน้าต่างหลังตัวละคร (รูปที่ 16) ซึ่งจะช่วยสร้างจังหวะให้กับองค์ประกอบภาพ

 

 

ในขั้นตอนนี้ ผมได้เพิ่มการเน้นสี (รูปที่ 17) สีนี้จะทำหน้าที่เป็นจุดโฟกัสหลัก (หรือสนับสนุนจุดโฟกัสหลัก) เพราะมันเป็นองค์ประกอบที่ตรงข้ามกัน สังเกตว่าการเคลื่อนไหวในรอยแปรงที่ช่วยเพิ่มความน่าสนใจตรงส่วนที่ดูเรียบง่าย

 

 

ตอนนี้ผมเริ่มลงแสงแล้ว บนพื้นฐานสีเข้มที่ตั้งไว้ก่อนหน้านี้ โดยการทาสีที่สว่างที่สุดเพื่อสร้างความลึกในภาพ และต้องระวังไม่ให้ซ่อนชั้นสีด้านล่าง (รูปที่ 18) ซึ่งจะช่วยให้ภาพดูมีความเคลื่อนไหวและน่าสนใจ

บนเลเยอร์ใหม่ ผมร่างภาพของตัวละคร โดยคำนึงถึงตำแหน่งในกรอบ (รูปที่ 19) เหมือนที่ทำก่อนหน้านี้ ยังไม่จำเป็นต้องลงรายละเอียด แต่ให้เน้นไปที่องค์ประกอบภาพและการใช้แปรง

 

 

ด้วยการใช้เทคนิคงานแปรงแบบเดิม พาเล็ตพื้นฐาน และสีรอบๆ ผมได้กำหนดสีของแจ็คเก็ต เสื้อผ้า ผิวหนัง และผมของตัวละคร (รูปที่ 20) สิ่งนี้จะช่วยให้งานโดยรวมดูกลมกลืนและเป็นหนึ่งเดียวกันมากขึ้นและทำให้การเพิ่มองค์ประกอบใหม่ๆ ง่ายขึ้น โดยใช้สีที่อยู่รอบๆ และการสาธิตก็จบลงเพียงเท่านี้

 

การใช้แปรงสามารถทำให้งานดีขึ้นหรือแย่ลงได้ แต่ก็เหมือนกับเทคนิคอื่นๆ ที่เราสามารถเรียนรู้และปรับปรุงได้ด้วยการฝึกฝน ลองศึกษาการใช้เทคนิคเหล่านี้ในงานต่างๆ และในงานสร้างสรรค์ของคุณเอง ปรับแต่งแปรง ลองใช้เท็กซ์เจอร์ และใช้ร่วมกับกระดาษ ใช้ประโยชน์จากเครื่ิองมือแปรงที่น่าทึ่งของ Clip Studio Paint ให้เต็มที่ แล้วจะเห็นว่ามันไม่มีขีดจำกัด ขอบคุณที่อ่านจนจบ และผมหวังว่าทุกคนจะสนุกไปกับบทช่วยสอนนี้มากเท่ากับที่ผมเขียนมัน!

 

 

สนใจงานคอนเซ็ปต์อาร์ต หรืออยากรู้เส้นทางสู่การเป็นนักออกแบบคอนเซ็ปต์ไหม? ดูได้ที่ลิงก์ด้านล่าง!